Enkele jaren geleden had ik een leerling onder mijn hoede, die moeite had om haar paard door de dressuurproef te loodsen. Doordat het paard steeds stil ging staan en het niet in haar macht lag om hem van zijn plaats te krijgen, ontstond er een vervelende situatie. Door veel geduld en oefening verbeterde dit wel iets, maar helemaal verbeteren lukte helaas niet. Over het algemeen ligt dit niet aan het paard, maar is het een gevolg van een ingesleten gewoonte. Op een gegeven moment riep ze dat hij maar ‘in de frikandellen’ moest, als hij zijn gedrag niet zou verbeteren. Mijn hart sloeg een keer over toen ik haar dit hoorde zeggen. Hoe kan iemand, die net zijn paard nog stond te poetsen en iedere dag met liefde voor dit dier zorgt, zo praten over een levend wezen? Je paard is toch je maatje waar jij je best voor doet om samen het hoogste te bereiken?
Vanochtend viel mijn blik op een Facebookbericht waarin een paard wordt vergeleken met een stuk biefstuk. Paarden die ons dagelijks liefde geven, die zonder morren ons gewicht willen dragen en dagelijks moeilijke oefeningen voor ons willen uitvoeren. Hoe kan je daar zo respectloos over praten? In mijn emotie heb ik een reactie geplaatst op het facebookbericht van deze dame. Ik heb het vriendelijk en correct gehouden, maar je raadt vast wel welke reactie ik terug heb gekregen.
Ik zou graag een statement willen maken met deze blog, want alle paarden verdienen ons respect. Om één te worden met je paard, zal je open moeten staan voor zijn of haar karakter. Eén worden met het karakter en geduld hebben. Een paard zal zijn oefeningen graag voor je willen uitvoeren als hij met respect wordt behandeld. Om een paard en een ruiter een te laten worden, vergt dat veel van een paard, maar ook van zijn ruiter. Respect, geduld, passie en liefde zijn de basis voor een goede combinatie.
Angelique Vroom en haar paard Domingo.
