Hoefslag #7 2024

Het grote merendeel van de ruiters bestaat uit liefhebbers, die dol zijn op hun paard en dagelijks genieten van het paardrijden. Zakje wortelen mee, zorgvuldig borstelen en dan aan het rijden. Een heerlijke manier om je drukke dag te beëindigen. Het rijden van wedstrijden is een leuke sociale aanvulling op de training thuis. Het is een gezellige dag, je ontmoet gelijkgestemden en drinkt na afloop een biertje op het terras, al of niet met een lintje aan je broekriem.

Zo herinner ik mij de landelijke wedstrijden uit mijn jeugd. Lange zomerse dagen met enorme deelnemersvelden die werden afgesloten met de Parade. Moe en met rode wangen van de zon gingen weer naar huis, in veel gevallen nog onder de man. Heerlijke dagen waren dat, waaronder je genoeg inspiratie op deed om weer flink te gaan oefenen voor de volgende keer. Het was in die tijd vrij uitzonderlijk als je Z2 reed. De meeste combinaties kwamen niet zo ver, en diegenen die uitverkoren waren om in deze hoge klasse te starten, konden rekenen op onze grenzeloze bewondering. Daar bleef je nog even op wachten, voordat je weer naar huis ging. De échte professionals, die de hoogste proeven reden, die zag je alleen op de CHIO's, waar ze onderling de degens kruisten.
Doordat de paarden beter zijn geworden en de clublessen vervangen door privélessen, zijn er steeds meer amateurruiters die een degelijk uitgevoerde ZZ-Licht of ZZ-Zwaar proef kunnen laten zien en soms zelfs een mooie Lichte Tourproef. Het aantal wedstrijden waar deze klasses worden verreden is flink gestegen, zodat je tegenwoordig al bij een relatief klein concours het hele repertoire gereden ziet worden.
Hoop op een lintje ver te zoeken.
De amateurruiter kan rustig aanschuiven in het deelnemersveld, maar al tijdens het losrijden blijkt dat de hoop op een lintje ver te zoeken is. Met veel spektakel worden jonge talentvolle paarden voorgesteld die alleen al door hun bewegingen hoog gaan scoren. Want, in plaats van gelijkgestemde amateurs, worden deze klasses gedomineerd door professionals, die met getalenteerde paarden en het mes tussen de tanden scores weghalen van ruim 70%. Daar sta je dan met je keurige proefje…toch onderaan de uitslagen. En als dit keer op keer gebeurt, is het plezier ver te zoeken. Heb je daarvoor nou die mooie trailer gekocht en die fraaie rijjas?
De professionele paardenwereld, handelaars, fokkers, hengstenhouders, dierenartsen, rijmodewinkels en nog veel meer, moet zich realiseren dat het juist deze groep is die hun kachel brandende houdt. Als de amateurs de sport de rug gaan toekeren, wordt het verhandelen van eenvoudige paarden een hele opgave. Fokkers die een keer geen topper hebben, blijven ermee zitten en wat dacht je van dat rek vol leuke bloesjes…
Daarom zou ik willen pleiten voor een amateurklasse. Open voor mensen die niet professioneel in de paarden werken, maar gewoon liefhebbers die een gezellige dag willen met waardering voor hun harde werk. Een beetje vergelijkbaar met de internationale “Ownersproef” . Om discussies te voorkomen, kan je simpelweg zeggen dat de klasse open staat voor iedere ruiter die (nog) niet drie maal hoger dan 67% heeft gescoord in deze klasse. Daarna gaat de deur dicht. Op de startlijst staat een “A” achter de naam van degene die zich als zodanig gemeld heeft en bij de prijsuitreiking wordt waarschijnlijk harder gejuicht dan voor die jonge dekhengst, waarvan de ruiter helaas al naar huis is, omdat hij er nog zeven moet rijden.